Τρίτη 13 Απριλίου 2010
Ανοιξιάτιες αλλεργίες
Κατά την περίοδο της άνοιξης η αυξημένη γύρη στην ατμόσφαιρα προκαλεί ανοιξιάτικες αλλεργίες. Οι αλλεργίες της άνοιξης προκαλούνται από διάφορα αλλεργιογόνα που υπάρχουν την άνοιξη. Οι συνηθέστερες ανοιξιάτικες αλλεργίες εκδηλώνονται με αλλεργική ρινίτιδα, με άσθμα, με κνίδωση ή με αναφυλαξία. Πολλοί είναι όσοι υποφέρουν από τις ανοιξιάτικες αλλεργίες και έχουν ευαισθησία στις αλλεργιογόνες ουσίες. Η αλλεργική ρινίτιδα εκδηλώνεται με μπούκωμα, φτάρνισμα, έκκριση από τη μύτη και δάκρυσμα των ματιών. Όταν ανθίζουν τα λουλούδια η αλλεργική ρινίτιδα επιδεινώνεται. Επίσης προκαλείται και από τη σκόνη. Η θεραπεία της βασίζεται κυρίως σε φάρμακα ή ειδικά spray.
Τρίτη 6 Απριλίου 2010
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια εκφυλιστική πάθηση των μικρών αρθρώσεων. Τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν παραμορφωμένες αρθρώσεις και κινητικά προβλήματα.
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Διαβητική νεφροπάθεια
Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσαν χθες ο πρόεδρος της Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας, καθηγητής Δ. Μέμμος, και ο αντιπρόεδρος, Χρ. Ιατρού, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού.
Οι επιστήμονες τόνισαν ότι η διαβητική νεφροπάθεια είναι μία από τις πιο σοβαρές και πιο συχνές επιπλοκές του διαβήτη. Το 30% των διαβητικών τύπου 1 και 2 θα εμφανίσουν διαβητική νεφροπάθεια και οι μισοί από αυτούς θα φτάσουν στο τελικό στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας.
Στον διαβήτη τύπου 2 δεν είναι σαφές το πότε ξεκινά η νεφρική βλάβη και οι επιστήμονες ζητούν από τους ασθενείς να υποβάλλονται σε ειδικές εξετάσεις αμέσως μετά τη διάγνωση. Η ανεπαρκής ρύθμιση του σακχάρου, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η γενετική προδιάθεση αποτελούν τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για νεφρική προσβολή. Η πρώιμη διάγνωση μπορεί να γίνει με απλές εξετάσεις αίματος και ούρων. Οδηγεί σε αποτελεσματική θεραπεία, η οποία προλαμβάνει τη νεφρική και την καρδιαγγειακή βλάβη. Οι αρχικές βλάβες από τον διαβήτη στους νεφρούς εκδηλώνονται με τη διαφυγή μικρής ποσότητας λευκωματίνης στα ούρα. Για τον λόγο αυτόν πρέπει να γίνεται εργαστηριακός έλεγχος κάθε έξι μήνες.
Οι νεφρολόγοι καλούν τους διαβητικούς να προσαρμοστούν σε ένα μοντέλο ζωής, το οποίο θα διατηρεί λειτουργικούς τους νεφρούς τους. Βασικό του στοιχείο είναι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, η οποία δεν πρέπει να ξεπερνά το «13 και 8». Η μεταμόσχευση νησιδίων παγκρέατος, που εφαρμόζεται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, αναμένεται να προσφέρει σημαντική βοήθεια.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/
Οι επιστήμονες τόνισαν ότι η διαβητική νεφροπάθεια είναι μία από τις πιο σοβαρές και πιο συχνές επιπλοκές του διαβήτη. Το 30% των διαβητικών τύπου 1 και 2 θα εμφανίσουν διαβητική νεφροπάθεια και οι μισοί από αυτούς θα φτάσουν στο τελικό στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας.
Στον διαβήτη τύπου 2 δεν είναι σαφές το πότε ξεκινά η νεφρική βλάβη και οι επιστήμονες ζητούν από τους ασθενείς να υποβάλλονται σε ειδικές εξετάσεις αμέσως μετά τη διάγνωση. Η ανεπαρκής ρύθμιση του σακχάρου, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η γενετική προδιάθεση αποτελούν τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για νεφρική προσβολή. Η πρώιμη διάγνωση μπορεί να γίνει με απλές εξετάσεις αίματος και ούρων. Οδηγεί σε αποτελεσματική θεραπεία, η οποία προλαμβάνει τη νεφρική και την καρδιαγγειακή βλάβη. Οι αρχικές βλάβες από τον διαβήτη στους νεφρούς εκδηλώνονται με τη διαφυγή μικρής ποσότητας λευκωματίνης στα ούρα. Για τον λόγο αυτόν πρέπει να γίνεται εργαστηριακός έλεγχος κάθε έξι μήνες.
Οι νεφρολόγοι καλούν τους διαβητικούς να προσαρμοστούν σε ένα μοντέλο ζωής, το οποίο θα διατηρεί λειτουργικούς τους νεφρούς τους. Βασικό του στοιχείο είναι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, η οποία δεν πρέπει να ξεπερνά το «13 και 8». Η μεταμόσχευση νησιδίων παγκρέατος, που εφαρμόζεται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, αναμένεται να προσφέρει σημαντική βοήθεια.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
Αλλεργίες
Τώρα που μπήκε η άνοιξη, καλό είναι να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι οι αλλεργία και πως προκαλήται.
Το ακόλουθο άρθρο είναι του Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης Τ.
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας- Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογικής Αλλεργίας, Ανοσολογίας και Ρογχοπαθειών
Το πλήρες κείμενο: http://www.gelis.gr/ALLERGIA%20STIS%20GYRISDERMATIKESDOKIMASIES.htm
Η αλλεργία είναι μια ανώμαλη, μεταβαλλόμενη και ειδική αντίδραση του οργανισμού, λόγω ευαισθησίας του προς μια ιδιαίτερη ουσία ή ουσίες, που είναι γνωστές ως αλλεργιογόνα.
Η αντίδραση αυτή χαρακτηρίζεται ανώμαλη, διότι μόνο τα αλλεργικά άτομα εκδηλώνουν συμπτώματα, όταν εκτίθενται σ’ αυτές τις ουσίες, οι οποίες είναι ακίνδυνες για τα μη αλλεργικά άτομα.
Η αντίδραση είναι μεταβαλλόμενη κι αυτό γιατί, αντίθετα από ότι συνήθως πιστεύει το κοινό, κανείς δεν γεννιέται πάσχοντας από αλλεργία. Η αλλεργία είναι πάντοτε επίκτητη .
Η Αλλεργία είναι ειδική. αντίδραση. Ενώ όλοι μας εκτιθέμεθα σε χιλιάδες ουσίες του περιβάλλοντος, με τις οποίες θα μπορούσε να προκληθεί κάποια αλλεργία, εν τούτοις ελάχιστοι άνθρωποι, ακόμη και οι πιο έντονα αλλεργικοί είναι ευαίσθητοι ταυτόχρονα σε πολλά αλλεργιογόνα. Συνήθως oι αλλεργικοί είναι ευαίσθητοι σε πολύ μικρό αριθμό αλλεργιογόνων. Η αλλεργική αντίδραση μπορεί να είναι ειδική ακόμη και για το είδος του αλλεργιογόνου που προκαλεί την αλλεργία. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι ευαίσθητο στη γύρη κάποιου αγρωστώδους (χόρτου) και να μην είναι σε άλλα μέλη των αγρωστωδών.
Η αλλεργία είναι προϊόν ευαισθησίας. Αυτό σημαίνει ότι η αντίδραση και τα κλινικά συμπτώματα μπορεί να προκληθούν και με την παρουσία πολύ μικρής ποσότητας αλλεργιογόνου. Σχεδόν όλοι μας, αν ξεσκονίσουμε ένα, για πολλά χρόνια σκονισμένο ράφι, θα φταρνιστούμε. Αυτό οφείλετε στον έντονο ερεθισμό των νευρικών απολήξεων του ρινικού βλεννογόνου, που συμβαίνει κι όταν εισπνέουμε π.χ. πιπέρι και δεν είναι αλλεργία. Μιλάμε όμως για πιθανή αλλεργία, όταν το φτάρνισμα αρχίζει μόλις ξαπλώσει κάποιος να κοιμηθεί στο κρεβάτι του, παρά ο γεγονός ότι τα κλινοσκεπάσματα είναι καθαρά και το στρώμα του καθαρίζεται καθημερινά με ηλεκτρική σκούπα. Τα φταρνίσματα αυτά προκαλούνται από τα αλλεργιογόνα των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού, τα οποία υπάρχουν φυσιολογικά σε κάθε κρεβάτι.
Η ευαισθητοποίηση ενός ατόμου ξεκινάει αρκετές ημέρες μετά τη γέννησή του, με την πρώτη έκθεσή του σε κάποιο αλλεργιογόνο και συνοδεύεται από την παραγωγή ενός ειδικού τύπου αντισώματος, που λέγεται ανοσοσφαιρίνη Ε (ΙgE). Όταν το άτομο επανεκτεθεί στο ίδιο αλλεργιογόνο, μετά από παρέλευση μικρού χρονικού διαστήματος, τότε με τη μεσολάβηση ορισμένων κυττάρων του σώματος, που λέγονται μαστοκύτταρα προκαλείται η ένωση των αλλεργιογόνων και των ειδικών γι’ αυτά ΙgE αντισωμάτων πάνω στα μαστοκύτταρα κάποιου οργάνου (π.χ. η μύτη, βρόγχοι, δέρμα, κλπ). Η αντίδραση μεταξύ των αλλεργιογόνων και των ΙgΕ αντισωμάτων προκαλεί την απελευθέρωση ουσιών από τα μαστοκύτταρα, όπως η ισταμίνη, η οποία προκαλεί τα αλλεργικά συμπτώματα στη μύτη (αλλεργική ρινίτιδα) ή στους βρόγχους (αλλεργικό άσθμα) ή στο δέρμα (κνησμός, κνίδωση, έκζεμα) ή στα μάτια (αλλεργική επιπεφυκίτιδα ή μέσα στα αυτιά (εκκριτική μέση ωτίτιδα) ή στις παραρρίνιες κοιλότητες (ρινοκολπίτιδα, όπως ιγμορίτιδα, μετωπιαία κολπίτιδα, ηθμοειδίτιδα, σφηνοειδίτιδα) ή στο λάρυγγα (αλλεργική λαρυγγίτιδα) ή σε πολλούς ιστούς και όργανα του σώματος ταυτόχρονα (αναφυλαξία, αναφυλακτικό σοκ).
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΕΡΓΙΟΓΟΝΑ;
Αλλεργιογόνα είναι πρωτεϊνικές ουσίες που έχουν εντοπιστεί να προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις. Τα πιο συνηθισμένα αλλεργιογόνα είναι οι γυρεόκοκκοι των ανεμόφιλων φυτών, δηλαδή των φυτών των οποίων ο πολλαπλασιασμός επιτυγχάνεται με τη μετακίνηση της γύρης τους με τη βοήθεια του ανέμου, τα αλλεργιογόνα των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού, τα επιθήλια των οικόσιτων ζώων (σκύλος, γάτα), διάφοροι μύκητες που αιωρούνται στον ατμοσφαιρικό αέρα, διάφορα φάρμακα, τα συστατικά ορισμένων τροφίμων, όπως των ψαριών, αυγών, γάλακτος, ξηρών καρπών, ορισμένων φρούτων ή λαχανικών. Τα τσιμπήματα των μελισσών και των σφηκών μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις με μοιραία αποτελέσματα, σε σπάνιες περιπτώσεις. Μερικές ουσίες μπορούν να δράσουν ως αλλεργιογόνα χωρίς να είναι πρωτεϊνικές, μετατρέπονται όμως σε αλλεργιογόνα, όταν ενώνονται μέσα στο σώμα με κάποια πρωτεΐνη του σώματος. Σ' αυτή την περίπτωση τα αλλεργιογόνα λέγονται απτίνες. Σ’ αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται τα φάρμακα, διάφορα μέταλλα, διάφορες χημικές ουσίες, χρωστικές, καλλυντικά, αρώματα, κλπ.
Η γύρη ως αλλεργιογόνο
Η γύρη είναι η γονιμοποιός σκόνη που παράγεται από τα άνθη των φυτών, που περιέχει γυρεόκοκκους. Με τη γύρη μεταφέρονται τα αρσενικά γονίδια προς θηλυκό φυτό. Οι γυρεόκοκκοι είναι το αρσενικό αναπαραγωγικό υλικό, που ισοδυναμεί με το σπέρμα. Οι γυρεόκοκκοι έχουν διάμετρο 5-100 μικρά (μικρόν = ένα εκατομμυριοστό του μέτρου). Οι γυρεόκοκκοι μεταφέρουν τους γαμέτες των αρσενικών φυτών στα θηλυκά φυτά για να σχηματιστεί ένα νέο φυτό. Οι γυρεόκοκκοι παράγονται στους ανθήρες των φυτών (το αρσενικό αναπαραγωγικό όργανο του φυτού). Οι γυρεόκοκκοι μεταφέρονται από φυτό σε φυτό, είτε με έντομα , οπότε τα φυτά που τους παράγουν λέγονται εντομόφιλα, είτε με τη βοήθεια του ανέμου, οπότε τα φυτά λέγονται ανεμόφιλα, Τα ανεμόφιλα φυτά για να πετύχουν τον πολλαπλασιασμό τους παράγουν τεράστιες ποσότητες γυρεοκόκκων, οι οποίοι με τη βοήθεια του ανέμου μεταφέρονται εκατοντάδες χιλιόμετρα από τον τόπο της παραγωγής τους. Η γύρη των ανεμόφιλων φυτών είναι περισσότερο αλλεργιογόνος σε σύγκριση προς τη γύρη των εντομόφιλων φυτών. Οι ανεμόφιλοι γυρεόκοκοι είναι μικρότεροι και μπορούν να εισέλθουν στους αεραγωγούς ευκολότερα. Μόνον οι γυρεόκοκκοι που περιέχουν ειδικές πρωτεΐνες (αλλεργιογόνα) και παράγονται σε τεράστιες ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις.
Το ακόλουθο άρθρο είναι του Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης Τ.
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας- Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογικής Αλλεργίας, Ανοσολογίας και Ρογχοπαθειών
Το πλήρες κείμενο: http://www.gelis.gr/ALLERGIA%20STIS%20GYRISDERMATIKESDOKIMASIES.htm
Η αλλεργία είναι μια ανώμαλη, μεταβαλλόμενη και ειδική αντίδραση του οργανισμού, λόγω ευαισθησίας του προς μια ιδιαίτερη ουσία ή ουσίες, που είναι γνωστές ως αλλεργιογόνα.
Η αντίδραση αυτή χαρακτηρίζεται ανώμαλη, διότι μόνο τα αλλεργικά άτομα εκδηλώνουν συμπτώματα, όταν εκτίθενται σ’ αυτές τις ουσίες, οι οποίες είναι ακίνδυνες για τα μη αλλεργικά άτομα.
Η αντίδραση είναι μεταβαλλόμενη κι αυτό γιατί, αντίθετα από ότι συνήθως πιστεύει το κοινό, κανείς δεν γεννιέται πάσχοντας από αλλεργία. Η αλλεργία είναι πάντοτε επίκτητη .
Η Αλλεργία είναι ειδική. αντίδραση. Ενώ όλοι μας εκτιθέμεθα σε χιλιάδες ουσίες του περιβάλλοντος, με τις οποίες θα μπορούσε να προκληθεί κάποια αλλεργία, εν τούτοις ελάχιστοι άνθρωποι, ακόμη και οι πιο έντονα αλλεργικοί είναι ευαίσθητοι ταυτόχρονα σε πολλά αλλεργιογόνα. Συνήθως oι αλλεργικοί είναι ευαίσθητοι σε πολύ μικρό αριθμό αλλεργιογόνων. Η αλλεργική αντίδραση μπορεί να είναι ειδική ακόμη και για το είδος του αλλεργιογόνου που προκαλεί την αλλεργία. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι ευαίσθητο στη γύρη κάποιου αγρωστώδους (χόρτου) και να μην είναι σε άλλα μέλη των αγρωστωδών.
Η αλλεργία είναι προϊόν ευαισθησίας. Αυτό σημαίνει ότι η αντίδραση και τα κλινικά συμπτώματα μπορεί να προκληθούν και με την παρουσία πολύ μικρής ποσότητας αλλεργιογόνου. Σχεδόν όλοι μας, αν ξεσκονίσουμε ένα, για πολλά χρόνια σκονισμένο ράφι, θα φταρνιστούμε. Αυτό οφείλετε στον έντονο ερεθισμό των νευρικών απολήξεων του ρινικού βλεννογόνου, που συμβαίνει κι όταν εισπνέουμε π.χ. πιπέρι και δεν είναι αλλεργία. Μιλάμε όμως για πιθανή αλλεργία, όταν το φτάρνισμα αρχίζει μόλις ξαπλώσει κάποιος να κοιμηθεί στο κρεβάτι του, παρά ο γεγονός ότι τα κλινοσκεπάσματα είναι καθαρά και το στρώμα του καθαρίζεται καθημερινά με ηλεκτρική σκούπα. Τα φταρνίσματα αυτά προκαλούνται από τα αλλεργιογόνα των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού, τα οποία υπάρχουν φυσιολογικά σε κάθε κρεβάτι.
Η ευαισθητοποίηση ενός ατόμου ξεκινάει αρκετές ημέρες μετά τη γέννησή του, με την πρώτη έκθεσή του σε κάποιο αλλεργιογόνο και συνοδεύεται από την παραγωγή ενός ειδικού τύπου αντισώματος, που λέγεται ανοσοσφαιρίνη Ε (ΙgE). Όταν το άτομο επανεκτεθεί στο ίδιο αλλεργιογόνο, μετά από παρέλευση μικρού χρονικού διαστήματος, τότε με τη μεσολάβηση ορισμένων κυττάρων του σώματος, που λέγονται μαστοκύτταρα προκαλείται η ένωση των αλλεργιογόνων και των ειδικών γι’ αυτά ΙgE αντισωμάτων πάνω στα μαστοκύτταρα κάποιου οργάνου (π.χ. η μύτη, βρόγχοι, δέρμα, κλπ). Η αντίδραση μεταξύ των αλλεργιογόνων και των ΙgΕ αντισωμάτων προκαλεί την απελευθέρωση ουσιών από τα μαστοκύτταρα, όπως η ισταμίνη, η οποία προκαλεί τα αλλεργικά συμπτώματα στη μύτη (αλλεργική ρινίτιδα) ή στους βρόγχους (αλλεργικό άσθμα) ή στο δέρμα (κνησμός, κνίδωση, έκζεμα) ή στα μάτια (αλλεργική επιπεφυκίτιδα ή μέσα στα αυτιά (εκκριτική μέση ωτίτιδα) ή στις παραρρίνιες κοιλότητες (ρινοκολπίτιδα, όπως ιγμορίτιδα, μετωπιαία κολπίτιδα, ηθμοειδίτιδα, σφηνοειδίτιδα) ή στο λάρυγγα (αλλεργική λαρυγγίτιδα) ή σε πολλούς ιστούς και όργανα του σώματος ταυτόχρονα (αναφυλαξία, αναφυλακτικό σοκ).
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΕΡΓΙΟΓΟΝΑ;
Αλλεργιογόνα είναι πρωτεϊνικές ουσίες που έχουν εντοπιστεί να προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις. Τα πιο συνηθισμένα αλλεργιογόνα είναι οι γυρεόκοκκοι των ανεμόφιλων φυτών, δηλαδή των φυτών των οποίων ο πολλαπλασιασμός επιτυγχάνεται με τη μετακίνηση της γύρης τους με τη βοήθεια του ανέμου, τα αλλεργιογόνα των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού, τα επιθήλια των οικόσιτων ζώων (σκύλος, γάτα), διάφοροι μύκητες που αιωρούνται στον ατμοσφαιρικό αέρα, διάφορα φάρμακα, τα συστατικά ορισμένων τροφίμων, όπως των ψαριών, αυγών, γάλακτος, ξηρών καρπών, ορισμένων φρούτων ή λαχανικών. Τα τσιμπήματα των μελισσών και των σφηκών μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις με μοιραία αποτελέσματα, σε σπάνιες περιπτώσεις. Μερικές ουσίες μπορούν να δράσουν ως αλλεργιογόνα χωρίς να είναι πρωτεϊνικές, μετατρέπονται όμως σε αλλεργιογόνα, όταν ενώνονται μέσα στο σώμα με κάποια πρωτεΐνη του σώματος. Σ' αυτή την περίπτωση τα αλλεργιογόνα λέγονται απτίνες. Σ’ αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται τα φάρμακα, διάφορα μέταλλα, διάφορες χημικές ουσίες, χρωστικές, καλλυντικά, αρώματα, κλπ.
Η γύρη ως αλλεργιογόνο
Η γύρη είναι η γονιμοποιός σκόνη που παράγεται από τα άνθη των φυτών, που περιέχει γυρεόκοκκους. Με τη γύρη μεταφέρονται τα αρσενικά γονίδια προς θηλυκό φυτό. Οι γυρεόκοκκοι είναι το αρσενικό αναπαραγωγικό υλικό, που ισοδυναμεί με το σπέρμα. Οι γυρεόκοκκοι έχουν διάμετρο 5-100 μικρά (μικρόν = ένα εκατομμυριοστό του μέτρου). Οι γυρεόκοκκοι μεταφέρουν τους γαμέτες των αρσενικών φυτών στα θηλυκά φυτά για να σχηματιστεί ένα νέο φυτό. Οι γυρεόκοκκοι παράγονται στους ανθήρες των φυτών (το αρσενικό αναπαραγωγικό όργανο του φυτού). Οι γυρεόκοκκοι μεταφέρονται από φυτό σε φυτό, είτε με έντομα , οπότε τα φυτά που τους παράγουν λέγονται εντομόφιλα, είτε με τη βοήθεια του ανέμου, οπότε τα φυτά λέγονται ανεμόφιλα, Τα ανεμόφιλα φυτά για να πετύχουν τον πολλαπλασιασμό τους παράγουν τεράστιες ποσότητες γυρεοκόκκων, οι οποίοι με τη βοήθεια του ανέμου μεταφέρονται εκατοντάδες χιλιόμετρα από τον τόπο της παραγωγής τους. Η γύρη των ανεμόφιλων φυτών είναι περισσότερο αλλεργιογόνος σε σύγκριση προς τη γύρη των εντομόφιλων φυτών. Οι ανεμόφιλοι γυρεόκοκοι είναι μικρότεροι και μπορούν να εισέλθουν στους αεραγωγούς ευκολότερα. Μόνον οι γυρεόκοκκοι που περιέχουν ειδικές πρωτεΐνες (αλλεργιογόνα) και παράγονται σε τεράστιες ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις.
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Καταπολεμίστε ττην κατάθλιψη με μεσογειακή διατροφή
Η μεσογειακή δίαιτα, πέρα από τα ήδη γνωστά οφέλη της στην προστασία από καρκίνο, καρδιοπάθεια, άσθμα και διαβήτη, ανακαλύπτεται πλέον ότι έχει άλλη μια ευεργετική επίδραση, στην κατάθλιψη, σύμφωνα με μια νέα ισπανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι υπάρχουν μέχρι 30% λιγότερες πιθανότητες να εμφανιστεί κατάθλιψη σε άτομα που τρώνε πολλά φρούτα, λαχανικά, ψάρια, δημητριακά και λίγο κόκκινο κρέας.
Η έρευνα, που μελέτησε πάνω από 10.000 ενήλικες επί μια τετραετία, έγινε από ερευνητές των πανεπιστημίων Λας Πάλμας και Ναβάρα και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ψυχιατρικής "Archives of General Psychiatry" της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ.
Πάντως οι ισπανοί επιστήμονες επεσήμαναν την ανάγκη να γίνουν και άλλες παρεμφερείς μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα πορίσματα της δικής τους έρευνας.
Η μεσογειακή δίαιτα περιλαμβάνει μεγάλη ποσότητα ελαιολάδου, μέτρια κατανάλωση αλκοόλ και γαλακτοκομικών, μικρή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και μεγάλες ποσότητες οσπρίων, λαχανικών, φρούτων, ξηρών καρπών, δημητριακών και ψαριών.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ακόμα και αν απομονώσουν άλλους παράγοντες ισχύει πάντα ότι όσο μεγαλύτερη είναι η προσκόλληση σε μια καθημερινή μεσογειακή δίαιτα, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να εμφανιστεί κατάθλιψη σε ένα άτομο.
Η νέα έρευνα έρχεται να προστεθεί στον αυξανόμενο αριθμό ενδείξεων για τη σημασία της διατροφής στην καταπολέμηση της κατάθλιψης.
Οι ισπανοί επιστήμονες αναγνώρισαν ότι δεν έχουν ακόμα εντοπίσει τον μηχανισμό μέσω του οποίου η μεσογειακή δίαιτα ωφελεί στον ψυχισμό.
Πηγή: skai.gr
Η μελέτη διαπίστωσε ότι υπάρχουν μέχρι 30% λιγότερες πιθανότητες να εμφανιστεί κατάθλιψη σε άτομα που τρώνε πολλά φρούτα, λαχανικά, ψάρια, δημητριακά και λίγο κόκκινο κρέας.
Η έρευνα, που μελέτησε πάνω από 10.000 ενήλικες επί μια τετραετία, έγινε από ερευνητές των πανεπιστημίων Λας Πάλμας και Ναβάρα και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ψυχιατρικής "Archives of General Psychiatry" της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ.
Πάντως οι ισπανοί επιστήμονες επεσήμαναν την ανάγκη να γίνουν και άλλες παρεμφερείς μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα πορίσματα της δικής τους έρευνας.
Η μεσογειακή δίαιτα περιλαμβάνει μεγάλη ποσότητα ελαιολάδου, μέτρια κατανάλωση αλκοόλ και γαλακτοκομικών, μικρή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και μεγάλες ποσότητες οσπρίων, λαχανικών, φρούτων, ξηρών καρπών, δημητριακών και ψαριών.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ακόμα και αν απομονώσουν άλλους παράγοντες ισχύει πάντα ότι όσο μεγαλύτερη είναι η προσκόλληση σε μια καθημερινή μεσογειακή δίαιτα, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να εμφανιστεί κατάθλιψη σε ένα άτομο.
Η νέα έρευνα έρχεται να προστεθεί στον αυξανόμενο αριθμό ενδείξεων για τη σημασία της διατροφής στην καταπολέμηση της κατάθλιψης.
Οι ισπανοί επιστήμονες αναγνώρισαν ότι δεν έχουν ακόμα εντοπίσει τον μηχανισμό μέσω του οποίου η μεσογειακή δίαιτα ωφελεί στον ψυχισμό.
Πηγή: skai.gr
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
Η νέα γρίπη είναι σε ύφεση
Κατά την εβδομάδα που μεσολάβησε από την προηγούμενη “Εβδομαδιαία Έκθεση
Επιδημιολογικής Επιτήρησης της Γρίπης” (της 3/2/2010), επιβεβαιώθηκαν εργα-
στηριακά 206 επιπλέον κρούσματα* νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν στην Ελλάδα (Πίνακας 1).
Όλες σχεδόν οι περιφέρειες της χώρας ανέφεραν εργαστηριακά επιβεβαιωμένα
κρούσματα της νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν.
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 7 Φεβρουαρίου 2010) οι επισκέψεις σε ιατρό για
γριπώδη συνδρομή είναι περίπου σταθερές σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα
(4/2010), και βρίσκονται σε επίπεδα αντίστοιχα με αυτά που κατεγράφησαν κατά την
αντίστοιχη εποχή του προηγούμενου έτους, 2009 (Διάγραμμα 5).
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 7 Φεβρουαρίου 2010) το ποσοστό των κλινικών
δειγμάτων που ευρέθησαν θετικά στον ιό της νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν επί του συνόλου
των δειγμάτων που εστάλησαν από τα νοσοκομεία για έλεγχο είναι ελαφρά αυξημένο
σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα, στο 22,4% (Διάγραμμα 8)
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 5 Φεβρουαρίου 2010) το ποσοστό απουσιών των
μαθητών από το σχολείο τους είναι μειωμένο στα παιδιά 6-12 ετών (πρωτοβάθμια
εκπαίδευση), και αμετάβλητο στα παιδιά 13-18 ετών (δευτεροβάθμια εκπαίδευση).
· Όλα τα παραπάνω τεκμηριώνουν ότι στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε φάση
ύφεσης του επιδημικού κύματος νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν. Ωστόσο είναι σαφές
ότι η δραστηριότητα της νόσου συνεχίζεται. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα
δεδομένα, μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού συνεχίζει να μην έχει
ανοσία έναντι του ιού της νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν και ως εκ τούτου ο
εμβολιασμός για τη νέα γρίπη εξακολουθεί να έχει μεγάλη σημασία.
· Μέχρι σήμερα (10 Φεβρουαρίου 2010, ώρα 8:00) στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 126
θάνατοι σε ασθενείς με εργαστηριακά επιβεβαιωμένη διάγνωση νέας γρίπης
Α(Η1Ν1)ν.
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 7 Φεβρουαρίου 2010), η θνησιμότητα στην Ελλάδα
από όλες τις αιτίες κυμάνθηκε στα πλαίσια της αναμενόμενης (Διάγραμμα 10).
Επιδημιολογικής Επιτήρησης της Γρίπης” (της 3/2/2010), επιβεβαιώθηκαν εργα-
στηριακά 206 επιπλέον κρούσματα* νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν στην Ελλάδα (Πίνακας 1).
Όλες σχεδόν οι περιφέρειες της χώρας ανέφεραν εργαστηριακά επιβεβαιωμένα
κρούσματα της νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν.
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 7 Φεβρουαρίου 2010) οι επισκέψεις σε ιατρό για
γριπώδη συνδρομή είναι περίπου σταθερές σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα
(4/2010), και βρίσκονται σε επίπεδα αντίστοιχα με αυτά που κατεγράφησαν κατά την
αντίστοιχη εποχή του προηγούμενου έτους, 2009 (Διάγραμμα 5).
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 7 Φεβρουαρίου 2010) το ποσοστό των κλινικών
δειγμάτων που ευρέθησαν θετικά στον ιό της νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν επί του συνόλου
των δειγμάτων που εστάλησαν από τα νοσοκομεία για έλεγχο είναι ελαφρά αυξημένο
σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα, στο 22,4% (Διάγραμμα 8)
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 5 Φεβρουαρίου 2010) το ποσοστό απουσιών των
μαθητών από το σχολείο τους είναι μειωμένο στα παιδιά 6-12 ετών (πρωτοβάθμια
εκπαίδευση), και αμετάβλητο στα παιδιά 13-18 ετών (δευτεροβάθμια εκπαίδευση).
· Όλα τα παραπάνω τεκμηριώνουν ότι στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε φάση
ύφεσης του επιδημικού κύματος νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν. Ωστόσο είναι σαφές
ότι η δραστηριότητα της νόσου συνεχίζεται. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα
δεδομένα, μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού συνεχίζει να μην έχει
ανοσία έναντι του ιού της νέας γρίπης Α(Η1Ν1)ν και ως εκ τούτου ο
εμβολιασμός για τη νέα γρίπη εξακολουθεί να έχει μεγάλη σημασία.
· Μέχρι σήμερα (10 Φεβρουαρίου 2010, ώρα 8:00) στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 126
θάνατοι σε ασθενείς με εργαστηριακά επιβεβαιωμένη διάγνωση νέας γρίπης
Α(Η1Ν1)ν.
· Κατά την εβδομάδα 5/2010 (1 – 7 Φεβρουαρίου 2010), η θνησιμότητα στην Ελλάδα
από όλες τις αιτίες κυμάνθηκε στα πλαίσια της αναμενόμενης (Διάγραμμα 10).
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
Θεραπεία ευερέθιστου έντερου
Δεν υπάρχει κανένα φάρμακο που μόνο του μπορεί να θεραπεύσει οριστικά το ευερέθιστο έντερο. Με την κατάλληλη όμως αντιμετώπιση του ασθενή μπορεί τα συμπτώματά του να υφεθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η αντιμετώπιση πρέπει να εξατομικεύεται και να έχει στόχο και την εξάλειψη των συμπτωμάτων, αλλά και την διερεύνηση της συσχέτισής τους με συναισθηματικές εντάσεις λόγω γεγονότων ή αλλαγών στη ζωή του ατόμου.
Η στάση του ιατρού απέναντι στον ασθενή κατά την πρώτη επίσκεψη είναι πολύ σημαντική για την επιτυχία της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ο ιατρός πρέπει να διαθέτει αρκετό χρόνο για να ακούσει προσεκτικά τον ασθενή, να σχολιάσει τη συσχέτιση των συμπτωμάτων με γεγονότα της ζωής του και να συζητήσει τυχόν φόβους του για σοβαρό πρόβλημα της υγείας του ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ ιατρού και ασθενή.
Σύντομη περιγραφή της ανατομίας και φυσιολογίας του εντέρου και απλουστευμένη ερμηνεία της παθοφυσιολογίας των συμπτωμάτων, προσαρμοσμένη βέβαια στο μορφωτικό και νοητικό επίπεδο του ασθενή, μπορεί να συμβάλλουν στη μείωση του άγχους του και να διαλύσουν τυχόν φόβους του για την υγεία του.
Μια πειστική επιβεβαίωση του ασθενή ότι το έντερό του είναι φυσιολογικό και ότι τα συμπτώματά του είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αντίδρασης ή αυξημένης ευαισθησίας του εντέρου σε τροφικά ή στρεσογόνα ερεθίσματα μπορεί να αποτελέσει το σπουδαιότερο και αποτελεσματικότερο θεραπευτικό μέσο.
Bέβαια σε πολλές περιπτώσεις θα χρειαστεί να δοθούν συμπληρωματικά και φάρμακα για να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά τα συμπτώματα του ασθενή. Τα συνήθη φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι σπασμολυτικά, ευκινητικά του εντέρου, αντιδιαρροϊκά, υπακτικά, σιμεθικόνη, άνθρακας, αγχολυτικά και μικρές δόσεις αντικαταθλιπτικών. Σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσουν η ψυχοθεραπεία και η υπνοθεραπεία.
Για μια ολοκληρωμένη θεραπευτική φροντίδα σημασία έχει η παρακολούθηση της θεραπευτικής ανταπόκρισης, το ειλικρινές ενδιαφέρον του ιατρού και η εγρήγορση για τυχόν εμφάνιση συμπτωμάτων ενδεικτικών οργανικού νοσήματος του εντέρου που θα πρέπει να διερευνηθούν.
Υπάρχει συγκεκριμένη δίαιτα για το ευερέθιστο έντερο;
Δεν υπάρχει το 'μαγικό' διαιτολόγιο που είναι αποτελεσματικό για όλους τους ασθενείς με ευερέθιστο έντερο. Η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγονται οι τροφές που αναμφίβολα και σταθερά προκαλούν ή επιδεινώνουν τα συμπτώματα. Το ίδιο ισχύει και για το γάλα, τον καφέ και τα οινοπνευματώδη ποτά.
Όταν κύρια συμπτώματα είναι τα φουσκώματα στην κοιλιά, οι ερυγές και η αποβολή άφθονων αερίων θα πρέπει να περιορίζονται τα μεγάλα γεύματα που περιέχουν πολλές θερμίδες, τα όσπρια, το λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τα ανθρακούχα ποτά, η υπερβολική λήψη υγρών, το κάπνισμα, το μάσημα τσίχλας και συμβουλεύουμε τον ασθενή να μη τρώει λαίμαργα. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγονται τα φάρμακα και τρόφιμα που περιέχουν λακτόζη, φρουκτόζη ή σορβιτόλη, γιατί μπορεί να προκαλέσουν φουσκώματα, άφθονα αέρια και διάρροια.
Όσον αφορά τις φυτικές ίνες υπάρχουν απόψεις ότι μπορεί να έχουν ευεργετικές, αλλά και βλαπτικές επιδράσεις στη συμπτωματολογία του ευερέθιστου εντέρου. Όλοι συμφωνούν ότι συνήθως ωφελούνται οι ασθενείς με κυρίαρχα συμπτώματα την δυσκοιλιότητα, τα σκληρά κόπρανα και την δύσκολή αφόδευση με ή χωρίς κοιλιακά άλγη. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το είδος των φυτικών ινών. Συνιστάται καθημερινή λήψη φυτικών ινών σε προοδευτικά αυξανόμενη ποσότητα μέχρι του ποσού των 30-40 gr την ημέρα.
Διαιτητικές οδηγίες για το ευερέθιστο
έντερο
Δεν υπάρχει το 'μαγικό διαιτολόγιο για όλους τους ασθενείς
Αποφυγή τροφίμων που αναμφίβολα και σταθερά προκαλούν
ή επιδεινώνουν τα συμπτώματα
Οι φυτικές ίνες συνήθως ωφελούν όταν συνυπάρχει δυσκοιλιότητα.
Δεν έχει μεγάλη σημασία το είδος των φυτικών ινών
Όταν υπάρχουν φουσκώματα και πολλά αέρια μπορεί να βοηθήσει
η αποφυγή μεγάλων υπερθερμιδικών γευμάτων, λάχανου, ανθρακούχων ποτών
και οσπρίων
Τα υποκατάστατα ζάχαρης μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα
Ποια είναι η πορεία του ευερέθιστου εντέρου;
Συνήθως τα συμπτώματα παρουσιάζουν υφέσεις και εξάρσεις. Σπανιότερα μπορεί να επιμένουν χρονίως ή να υποχωρήσουν οριστικά. Την χειρότερη πρόγνωση έχουν τα άτομα με εμφανή ψυχολογικά συμπτώματα, μακροχρόνιο ιστορικό ευερέθιστου εντέρου και ιστορικό χειρουργικών επεμβάσεων στην κοιλιά. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια καλοήθη κατάσταση που δεν προδιαθέτει σε οργανικά νοσήματα ή καρκίνο.
Το άρθρο δημοσιεύεται και στο περιοδικό 'Ευεξία και Διατροφή' του Ελληνικού Ιδρύματος Γαστρεντερολογίας και Διατροφής
Η αντιμετώπιση πρέπει να εξατομικεύεται και να έχει στόχο και την εξάλειψη των συμπτωμάτων, αλλά και την διερεύνηση της συσχέτισής τους με συναισθηματικές εντάσεις λόγω γεγονότων ή αλλαγών στη ζωή του ατόμου.
Η στάση του ιατρού απέναντι στον ασθενή κατά την πρώτη επίσκεψη είναι πολύ σημαντική για την επιτυχία της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Ο ιατρός πρέπει να διαθέτει αρκετό χρόνο για να ακούσει προσεκτικά τον ασθενή, να σχολιάσει τη συσχέτιση των συμπτωμάτων με γεγονότα της ζωής του και να συζητήσει τυχόν φόβους του για σοβαρό πρόβλημα της υγείας του ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ ιατρού και ασθενή.
Σύντομη περιγραφή της ανατομίας και φυσιολογίας του εντέρου και απλουστευμένη ερμηνεία της παθοφυσιολογίας των συμπτωμάτων, προσαρμοσμένη βέβαια στο μορφωτικό και νοητικό επίπεδο του ασθενή, μπορεί να συμβάλλουν στη μείωση του άγχους του και να διαλύσουν τυχόν φόβους του για την υγεία του.
Μια πειστική επιβεβαίωση του ασθενή ότι το έντερό του είναι φυσιολογικό και ότι τα συμπτώματά του είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αντίδρασης ή αυξημένης ευαισθησίας του εντέρου σε τροφικά ή στρεσογόνα ερεθίσματα μπορεί να αποτελέσει το σπουδαιότερο και αποτελεσματικότερο θεραπευτικό μέσο.
Bέβαια σε πολλές περιπτώσεις θα χρειαστεί να δοθούν συμπληρωματικά και φάρμακα για να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά τα συμπτώματα του ασθενή. Τα συνήθη φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι σπασμολυτικά, ευκινητικά του εντέρου, αντιδιαρροϊκά, υπακτικά, σιμεθικόνη, άνθρακας, αγχολυτικά και μικρές δόσεις αντικαταθλιπτικών. Σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσουν η ψυχοθεραπεία και η υπνοθεραπεία.
Για μια ολοκληρωμένη θεραπευτική φροντίδα σημασία έχει η παρακολούθηση της θεραπευτικής ανταπόκρισης, το ειλικρινές ενδιαφέρον του ιατρού και η εγρήγορση για τυχόν εμφάνιση συμπτωμάτων ενδεικτικών οργανικού νοσήματος του εντέρου που θα πρέπει να διερευνηθούν.
Υπάρχει συγκεκριμένη δίαιτα για το ευερέθιστο έντερο;
Δεν υπάρχει το 'μαγικό' διαιτολόγιο που είναι αποτελεσματικό για όλους τους ασθενείς με ευερέθιστο έντερο. Η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγονται οι τροφές που αναμφίβολα και σταθερά προκαλούν ή επιδεινώνουν τα συμπτώματα. Το ίδιο ισχύει και για το γάλα, τον καφέ και τα οινοπνευματώδη ποτά.
Όταν κύρια συμπτώματα είναι τα φουσκώματα στην κοιλιά, οι ερυγές και η αποβολή άφθονων αερίων θα πρέπει να περιορίζονται τα μεγάλα γεύματα που περιέχουν πολλές θερμίδες, τα όσπρια, το λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τα ανθρακούχα ποτά, η υπερβολική λήψη υγρών, το κάπνισμα, το μάσημα τσίχλας και συμβουλεύουμε τον ασθενή να μη τρώει λαίμαργα. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγονται τα φάρμακα και τρόφιμα που περιέχουν λακτόζη, φρουκτόζη ή σορβιτόλη, γιατί μπορεί να προκαλέσουν φουσκώματα, άφθονα αέρια και διάρροια.
Όσον αφορά τις φυτικές ίνες υπάρχουν απόψεις ότι μπορεί να έχουν ευεργετικές, αλλά και βλαπτικές επιδράσεις στη συμπτωματολογία του ευερέθιστου εντέρου. Όλοι συμφωνούν ότι συνήθως ωφελούνται οι ασθενείς με κυρίαρχα συμπτώματα την δυσκοιλιότητα, τα σκληρά κόπρανα και την δύσκολή αφόδευση με ή χωρίς κοιλιακά άλγη. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το είδος των φυτικών ινών. Συνιστάται καθημερινή λήψη φυτικών ινών σε προοδευτικά αυξανόμενη ποσότητα μέχρι του ποσού των 30-40 gr την ημέρα.
Διαιτητικές οδηγίες για το ευερέθιστο
έντερο
Δεν υπάρχει το 'μαγικό διαιτολόγιο για όλους τους ασθενείς
Αποφυγή τροφίμων που αναμφίβολα και σταθερά προκαλούν
ή επιδεινώνουν τα συμπτώματα
Οι φυτικές ίνες συνήθως ωφελούν όταν συνυπάρχει δυσκοιλιότητα.
Δεν έχει μεγάλη σημασία το είδος των φυτικών ινών
Όταν υπάρχουν φουσκώματα και πολλά αέρια μπορεί να βοηθήσει
η αποφυγή μεγάλων υπερθερμιδικών γευμάτων, λάχανου, ανθρακούχων ποτών
και οσπρίων
Τα υποκατάστατα ζάχαρης μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα
Ποια είναι η πορεία του ευερέθιστου εντέρου;
Συνήθως τα συμπτώματα παρουσιάζουν υφέσεις και εξάρσεις. Σπανιότερα μπορεί να επιμένουν χρονίως ή να υποχωρήσουν οριστικά. Την χειρότερη πρόγνωση έχουν τα άτομα με εμφανή ψυχολογικά συμπτώματα, μακροχρόνιο ιστορικό ευερέθιστου εντέρου και ιστορικό χειρουργικών επεμβάσεων στην κοιλιά. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια καλοήθη κατάσταση που δεν προδιαθέτει σε οργανικά νοσήματα ή καρκίνο.
Το άρθρο δημοσιεύεται και στο περιοδικό 'Ευεξία και Διατροφή' του Ελληνικού Ιδρύματος Γαστρεντερολογίας και Διατροφής
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Τι είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα;
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης, αυτοάνοση και εξελικτική νόσος, που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τις αρθρώσεις, αλλά όχι σπάνια και διάφορα άλλα όργανα. Είναι το συχνότερο φλεγμονώδες ρευματικό νόσημα. Προσβάλλει συνήθως άτομα ηλικίας 35-55 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και σε παιδιά. Στα πλαίσια της πρόσφατης πανελλήνιας επιδημιολογικής έρευνας για τις ρευματικές παθήσεις, που πραγματοποιήθηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογικών Ερευνών στο γενικό πληθυσμό σε αστικές, ημιαστικές και αγροτικές περιοχές της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Ελλάδος, μελετήθηκε ο επιπολασμός, δηλ. η συχνότητα, και η αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στο επίπεδο του γενικού πληθυσμού των ενηλίκων. Η συχνότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας βρέθηκε ότι ανέρχεται στο επίπεδο του 6,7‰ των ενηλίκων και ότι είναι τρεις φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες.
Ποιες είναι οι αιτίες και πως αναπτύσσεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα;
Από αιτιολογικής πλευράς φαίνεται ότι πολλοί παράγοντες, όπως περιβαλλοντικοί, γενετικοί, ορμονικοί και ανοσολογικοί, εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεια της νόσου, αλλά η ακριβής αιτιολογία της δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, είναι γνωστοί οι παθογενετικοί μηχανισμοί με τους οποίους αναπτύσσεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Πρόκειται για παθολογικούς μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Στα πλαίσια των μηχανισμών αυτών ορισμένα κύτταρα ενεργοποιούνται και παράγουν μια σειρά πρωτεϊνών, που είναι βιολογικώς δραστικές και λέγονται κυτταροκίνες, κυριότερες από τις οποίες είναι: ο παράγοντας νέκρωσης των όγκων, η ιντερλευκίνη-1 και η ιντερλευκίνη 6. Από τη δράση των κυτταροκινών αυτών προκαλείται ενεργοποίηση πολλών άλλων κυττάρων και έκκριση ποικίλων ουσιών. Αποτέλεσμα όλων αυτών των κυτταρικών αλληλεπιδράσεων και της δράσης των βιολογικών τους προϊόντων είναι, πρώτον, η ανάπτυξη φλεγμονής και υπερπλασίας στον αρθρικό υμένα και δεύτερον, η πρόκληση φθοράς στον αρθρικό χόνδρο και διαβρώσεων στα οστά των αρθρώσεων.
Ποια είναι τα συμπτώματα και τα κλινικά σημεία της νόσου;
Η έναρξη της ρευματοειδούς αρθρίτιδας μπορεί να είναι βαθμιαία ή οξεία. Στη βαθμιαία έναρξη εμφανίζονται συνήθως γενικά συμπτώματα, όπως ανορεξία, απώλεια βάρους, αδυναμία, δεκατική πυρετική κίνηση, αρθραλγίες, και τελικά η αρθρίτιδαν με όλα τα φαινόμενα της φλεγμονής. Η οξεία έναρξη της νόσου χαρακτηρίζεται από αιφνίδια εγκατάσταση αρθρίτιδας, δηλ. φλεγμονής στις αρθρώσεις, που μπορεί μερικές φορές να συνοδεύεται από πυρετό.
Τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της αρθρίτιδας είναι:
* Ο πόνος στην άρθρωση
* Η διόγκωση της άρθρωσης
* Η αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας της άρθρωσης
* Η ευαισθησία στην πίεση της άρθρωσης
* Η πρωινή δυσκαμψία, δηλ. η δυσκολία στις κινήσεις, της άρθρωσης
Η αρθρίτιδα συνήθως αφορά πολλές αρθρώσεις, είναι δηλ. πολυαρθρίτιδα, και είναι συμμετρική, δηλ. εντοπίζεται στις ίδιες αρθρώσεις στις δύο πλευρές του σώματος. Λιγότερο συχνά η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να αρχίσει με ασύμμετρη προσβολή λίγων αρθρώσεων, μέχρι τεσσάρων (ολιγοαρθρίτιδα), ή σπανιότερα με προσβολή μιας άρθρωσης (μονοαρθρίτιδα). Στην πλειονότητα των ασθενών με ολιγοαρθρίτιδα ή μονοαρθρίτιδα η νόσος εξελίσσεται τελικά σε συμμετρική πολυαρθρίτιδα, αλλά σε ένα μικρό ποσοστό παραμένει περιορισμένη σε 1-2 αρθρώσεις, συνήθως στα γόνατα ή στις πηχεοκαρπικές, για πολλούς μήνες ή χρόνια.
Οποιαδήποτε άρθρωση των άνω και κάτω άκρων μπορεί να προσβληθεί από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, αλλά πιο συχνά προσβάλλονται οι πηχεοκαρπικές αρθρώσεις, οι αρθρώσεις των δακτύλων των χεριών και οι αρθρώσεις των ποδιών και των γονάτων (Εικόνα 25). Επιπλέον, οι αρθρώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης καθώς και οι κροταφογναθικές αρθρώσεις μπορεί να προσβληθούν από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η διάρκεια της πρωινής δυσκαμψίας, ο αριθμός των διογκωμένων αρθρώσεων και ο αριθμός των αρθρώσεων που παρουσιάζουν ευαισθησία κατά την πίεσή τους από τον εξετάζοντα γιατρό αποτελούν χρήσιμους κλινικούς δείκτες για την εκτίμηση του βαθμού ενεργότητας της νόσου και την παρακολούθηση της πορείας της καθώς και για την εκτίμηση του θεραπευτικού αποτελέσματος και τη ρύθμιση της θεραπευτικής αγωγής. Η προσβολή των αρθρώσεων των χεριών συνοδεύεται συχνά από δυσκολία σχηματισμού γροθιάς και από ελάττωση της δύναμης σύσφιξης. Σε ορισμένες αρθρώσεις, όπως π.χ. εκείνες των ισχίων, λόγω της ανατομικής τους θέσης, τα κλινικά σημεία της φλεγμονής δεν είναι εμφανή. Στις περιπτώσεις αυτές, ο περιορισμός των κινήσεων των αρθρώσεων και η εμφάνιση πόνου στις παθητικές κινήσεις κατά την κλινική εξέταση από το γιατρό αποτελούν τα μόνα αντικειμενικά σημεία της αρθρικής φλεγμονής.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης, αυτοάνοση και εξελικτική νόσος, που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τις αρθρώσεις, αλλά όχι σπάνια και διάφορα άλλα όργανα. Είναι το συχνότερο φλεγμονώδες ρευματικό νόσημα. Προσβάλλει συνήθως άτομα ηλικίας 35-55 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και σε παιδιά. Στα πλαίσια της πρόσφατης πανελλήνιας επιδημιολογικής έρευνας για τις ρευματικές παθήσεις, που πραγματοποιήθηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογικών Ερευνών στο γενικό πληθυσμό σε αστικές, ημιαστικές και αγροτικές περιοχές της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Ελλάδος, μελετήθηκε ο επιπολασμός, δηλ. η συχνότητα, και η αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στο επίπεδο του γενικού πληθυσμού των ενηλίκων. Η συχνότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας βρέθηκε ότι ανέρχεται στο επίπεδο του 6,7‰ των ενηλίκων και ότι είναι τρεις φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες.
Ποιες είναι οι αιτίες και πως αναπτύσσεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα;
Από αιτιολογικής πλευράς φαίνεται ότι πολλοί παράγοντες, όπως περιβαλλοντικοί, γενετικοί, ορμονικοί και ανοσολογικοί, εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεια της νόσου, αλλά η ακριβής αιτιολογία της δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, είναι γνωστοί οι παθογενετικοί μηχανισμοί με τους οποίους αναπτύσσεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Πρόκειται για παθολογικούς μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Στα πλαίσια των μηχανισμών αυτών ορισμένα κύτταρα ενεργοποιούνται και παράγουν μια σειρά πρωτεϊνών, που είναι βιολογικώς δραστικές και λέγονται κυτταροκίνες, κυριότερες από τις οποίες είναι: ο παράγοντας νέκρωσης των όγκων, η ιντερλευκίνη-1 και η ιντερλευκίνη 6. Από τη δράση των κυτταροκινών αυτών προκαλείται ενεργοποίηση πολλών άλλων κυττάρων και έκκριση ποικίλων ουσιών. Αποτέλεσμα όλων αυτών των κυτταρικών αλληλεπιδράσεων και της δράσης των βιολογικών τους προϊόντων είναι, πρώτον, η ανάπτυξη φλεγμονής και υπερπλασίας στον αρθρικό υμένα και δεύτερον, η πρόκληση φθοράς στον αρθρικό χόνδρο και διαβρώσεων στα οστά των αρθρώσεων.
Ποια είναι τα συμπτώματα και τα κλινικά σημεία της νόσου;
Η έναρξη της ρευματοειδούς αρθρίτιδας μπορεί να είναι βαθμιαία ή οξεία. Στη βαθμιαία έναρξη εμφανίζονται συνήθως γενικά συμπτώματα, όπως ανορεξία, απώλεια βάρους, αδυναμία, δεκατική πυρετική κίνηση, αρθραλγίες, και τελικά η αρθρίτιδαν με όλα τα φαινόμενα της φλεγμονής. Η οξεία έναρξη της νόσου χαρακτηρίζεται από αιφνίδια εγκατάσταση αρθρίτιδας, δηλ. φλεγμονής στις αρθρώσεις, που μπορεί μερικές φορές να συνοδεύεται από πυρετό.
Τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της αρθρίτιδας είναι:
* Ο πόνος στην άρθρωση
* Η διόγκωση της άρθρωσης
* Η αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας της άρθρωσης
* Η ευαισθησία στην πίεση της άρθρωσης
* Η πρωινή δυσκαμψία, δηλ. η δυσκολία στις κινήσεις, της άρθρωσης
Η αρθρίτιδα συνήθως αφορά πολλές αρθρώσεις, είναι δηλ. πολυαρθρίτιδα, και είναι συμμετρική, δηλ. εντοπίζεται στις ίδιες αρθρώσεις στις δύο πλευρές του σώματος. Λιγότερο συχνά η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να αρχίσει με ασύμμετρη προσβολή λίγων αρθρώσεων, μέχρι τεσσάρων (ολιγοαρθρίτιδα), ή σπανιότερα με προσβολή μιας άρθρωσης (μονοαρθρίτιδα). Στην πλειονότητα των ασθενών με ολιγοαρθρίτιδα ή μονοαρθρίτιδα η νόσος εξελίσσεται τελικά σε συμμετρική πολυαρθρίτιδα, αλλά σε ένα μικρό ποσοστό παραμένει περιορισμένη σε 1-2 αρθρώσεις, συνήθως στα γόνατα ή στις πηχεοκαρπικές, για πολλούς μήνες ή χρόνια.
Οποιαδήποτε άρθρωση των άνω και κάτω άκρων μπορεί να προσβληθεί από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, αλλά πιο συχνά προσβάλλονται οι πηχεοκαρπικές αρθρώσεις, οι αρθρώσεις των δακτύλων των χεριών και οι αρθρώσεις των ποδιών και των γονάτων (Εικόνα 25). Επιπλέον, οι αρθρώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης καθώς και οι κροταφογναθικές αρθρώσεις μπορεί να προσβληθούν από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η διάρκεια της πρωινής δυσκαμψίας, ο αριθμός των διογκωμένων αρθρώσεων και ο αριθμός των αρθρώσεων που παρουσιάζουν ευαισθησία κατά την πίεσή τους από τον εξετάζοντα γιατρό αποτελούν χρήσιμους κλινικούς δείκτες για την εκτίμηση του βαθμού ενεργότητας της νόσου και την παρακολούθηση της πορείας της καθώς και για την εκτίμηση του θεραπευτικού αποτελέσματος και τη ρύθμιση της θεραπευτικής αγωγής. Η προσβολή των αρθρώσεων των χεριών συνοδεύεται συχνά από δυσκολία σχηματισμού γροθιάς και από ελάττωση της δύναμης σύσφιξης. Σε ορισμένες αρθρώσεις, όπως π.χ. εκείνες των ισχίων, λόγω της ανατομικής τους θέσης, τα κλινικά σημεία της φλεγμονής δεν είναι εμφανή. Στις περιπτώσεις αυτές, ο περιορισμός των κινήσεων των αρθρώσεων και η εμφάνιση πόνου στις παθητικές κινήσεις κατά την κλινική εξέταση από το γιατρό αποτελούν τα μόνα αντικειμενικά σημεία της αρθρικής φλεγμονής.
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010
Εναλακτική Ιατρική
Ο όρος εναλλακτική ιατρική συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψει πρακτικές που υποκαθιστούν ή συμπληρώνουν τις συμβατικές ιατρικές θεραπείες. Οι πρακτικές που καλύπτονται από τον όρο δεν είναι σαφώς καθορισμένες και συχνά δεν καθορίζονται με συνέπεια στη βιβλιογραφία[1]. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Συμπληρωματικής και Εναλλακτικής Ιατρικής (National Center of Complementary and Alternative Medicine, NCCAM), ο όρος περιλαμβάνει διάφορα είδη ιατρικών πρακτικών που δεν θεωρούνται τμήμα της σύγχρονης συμβατικής ιατρικής[2]. Συμβατικά, κύριες πρακτικές που περιγράφονται με τον όρο είναι η ομοιοπαθητική, η παραδοσιακή κινεζική ιατρική, η ιριδολογία, η ρεφλεξολογία, η αγιουρβεδική ιατρική, η χειροπρακτική και η βοτανοθεραπεία.
Η πλειοψηφία των εναλλακτικών ιατρικών πρακτικών χαρακτηρίζονται ως ολιστικές, προσεγγίζοντας τα φυσικά, πνευματικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά του ασθενή. Η συμπληρωματική και εναλλακτική ιατρική περιλαμβάνει πρακτικές οι οποίες έχουν συχνά πνευματική, μεταφυσική ή θρησκευτική βάση, μη αποδεδειγμένες ή ελεγμένες πρακτικές ή γνώσεις, οι οποίες δεν προέρχονται από την παραδοσιακή ευρωπαϊκή ιατρική, ή άλλες εναλλακτικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Η πλειοψηφία των εναλλακτικών ιατρικών πρακτικών χαρακτηρίζονται ως ολιστικές, προσεγγίζοντας τα φυσικά, πνευματικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά του ασθενή. Η συμπληρωματική και εναλλακτική ιατρική περιλαμβάνει πρακτικές οι οποίες έχουν συχνά πνευματική, μεταφυσική ή θρησκευτική βάση, μη αποδεδειγμένες ή ελεγμένες πρακτικές ή γνώσεις, οι οποίες δεν προέρχονται από την παραδοσιακή ευρωπαϊκή ιατρική, ή άλλες εναλλακτικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010
Μουμιοποίηση
Μουμιοποίηση είναι η διαδικασία κατά την οποία διατηρείται ένα νεκρό σώμα αναλλοίωτο στον χρόνο. Χρησιμοποίηθηκε από τους αρχαίους λαούς και ειδικότερα τους Αιγύπτιους. Διακρίνουμε δύο παραλλαγές τυχαίας μουμιοποίησης.
Η ξηρά μουμιοποίηση
Eίναι μία τυχαία διαδικασία κατά την οποία το νεκρό σώμα υφίσταται αφυδάτωση με αποτέλεσμα το δέρμα, να εφάπτεται στα οστά. Μπορεί να συμβεί σε μέρος όπου διέρχεται ρεύμα ξηρού αέρος. Τότε, κατά την εκταφή του σώματος αποκαλύπτεται ότι το πτώμα παραμένει αναλλοίωτο. Η ξηρά μουμιοποίηση μπορεί να αφορά ολόκληρο το σώμα είτε ένα μέρος του.
Σαπωνοποίηση
Κατά τη δεύτερη παραλλαγή έχουμε και πάλι αναλλοίωτο πτώμα, αλλά αυτό συμβαίνει λόγω της μεγάλης υγρασίας του περιβάλλοντος χώρου.
Η ξηρά μουμιοποίηση
Eίναι μία τυχαία διαδικασία κατά την οποία το νεκρό σώμα υφίσταται αφυδάτωση με αποτέλεσμα το δέρμα, να εφάπτεται στα οστά. Μπορεί να συμβεί σε μέρος όπου διέρχεται ρεύμα ξηρού αέρος. Τότε, κατά την εκταφή του σώματος αποκαλύπτεται ότι το πτώμα παραμένει αναλλοίωτο. Η ξηρά μουμιοποίηση μπορεί να αφορά ολόκληρο το σώμα είτε ένα μέρος του.
Σαπωνοποίηση
Κατά τη δεύτερη παραλλαγή έχουμε και πάλι αναλλοίωτο πτώμα, αλλά αυτό συμβαίνει λόγω της μεγάλης υγρασίας του περιβάλλοντος χώρου.
Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010
Βιταμίνη D και υγεία
Με το άνοιγμα των σχολείων και την διάχυτη ανησυχία για την γρίπη των χοίρων έγινε μια έρευνα στο διαδύκτιο για φυσικούς τρόπους ενίσχυσης της ανοσοποιητικού μας συστήματος. Σε πάρα πολλές ιστοσελίδες με σχετικά θέματα προτείνεται, εκτός βέβαια της σχολαστικής υγιεινής που όλοι ήδη γνωρίζουμε, και η λήψη βιταμίνης D. Φαίνεται πως η συγκεκριμένη βιταμίνη ενισχύει κατά πολύ την αντίσταση του οργανισμού μας απέναντι στο ιό. Άλλωστε ένας λόγος που τον χειμώνα κολλάμε πιο εύκολα την γρίπη είναι, ότι λόγω της περιορισμένης ηλιοφάνειας, το σώμα παράγει λιγότερο βιταμίνη D και έτσι είμαστε πιο ευάλωτοι.
Ο καλύτερος τρόπος για να λάβουμε αρκετή ποσότητα της βιταμίνης είναι το μουρουνέλαιο που την περιέχει σε φυσική μορφή μαζί με την βιταμίνη Α και τα Ω3. Επειδή βέβαια η γεύση του είναι κάπως....... προσωπικά έχω πάρει τις κάψουλες έτσι ώστε να μπορώ να το δίνω και στα παιδιά. Μια κάψουλα μόλις την ημέρα είναι αρκετή. Πάντως καλό θα είναι όσες μέρες έχει ηλιοφάνεια να το εκμεταλλευόμαστε γιατί αυτός είναι αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος τρόπος σύνθεσης της βιταμίνης D!
Πηγή: http://www.e-gynaika.com/2009/09/d.html
Ο καλύτερος τρόπος για να λάβουμε αρκετή ποσότητα της βιταμίνης είναι το μουρουνέλαιο που την περιέχει σε φυσική μορφή μαζί με την βιταμίνη Α και τα Ω3. Επειδή βέβαια η γεύση του είναι κάπως....... προσωπικά έχω πάρει τις κάψουλες έτσι ώστε να μπορώ να το δίνω και στα παιδιά. Μια κάψουλα μόλις την ημέρα είναι αρκετή. Πάντως καλό θα είναι όσες μέρες έχει ηλιοφάνεια να το εκμεταλλευόμαστε γιατί αυτός είναι αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος τρόπος σύνθεσης της βιταμίνης D!
Πηγή: http://www.e-gynaika.com/2009/09/d.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)